уторак, 27. децембар 2011.

It makes me wonder

Hoe kan ik dat weten?
Je kan niet. Je kan alleen door de wereld wandelen zonder je leven en ziel te vinden.
Is dat de betekenis? Ik denk niet, maar er is nieks meer... dus, gehoorzaam! Je bent een slaaf van de mensheid. Aleen maar een nummer, een kampgevangene in het systeem.
Het is donker overal, niemand zal hier blijven leven. We zijn allemaal achtergelaten.
Er is nieks voor mij hier. Of daar. Waar light het verschil? Je kan door de hele wereld lopen, maar je kan niet ontsnappen.
Niet alles is te verkopen. Alleen maar de mensen zijn zo gebroken.
Mijn geest huilt voor verlating.

Dierentuin

Kom binnen meisje. Alles is goed.
Ik wil je niet zeggen wat je moet doen. Doe wat je wilt. Het is alles in je hoofd. Jij bent geen man die de wereld kan veranderen. Jij bent geen vrouw die het leven kan verbeteren. Jij bent alleen een geschrokken kind dat het alles wilt, maar niet sterk genoeg is. Wat ga je doen?
Je heb je speelgoed kapot gemaakt en nu voel je jezich leeg. Er is geen meer roze bril op je ogen. De wereld is grijs en groot. De mensen zijn niet meer zo vriendelijk. En jij bent klein en aleen. De jas op je schouders weegt te veel of is dat het gewicht van de Aarde? Wie kan dat weten?
Ik heb goed geleerd dat alles wat je doet tevergeefs is.

понедељак, 12. децембар 2011.

Hired Gun

Waar ga je schrijven over?
Ik weet niet.
Wat ga je maken?
Iets creatiefs.

Ik ga van Huston naar New Orleans en waneer mijn werk gedaan is er zal geen meer plaats voor mij zijn.
Ik ga waar ze me nodig hebben. Ik vecht voor diegenen die veel geld uitgeven. Ik besteed mijn dagen aleen en waneer de dag voorbij is, ga ik naar nergens. Dat is het leven van een Hired Gun.
Soms denk ik dat ik tot rust zal komen. Ik probeer mijn leven te veranderen, maar er is geen zin om te dromen, ik zal 't weer doen, ik ga weer zwerven. Van stad tot stad. Dat is het leven van een Hired Gun.
Ik ontsnap mijn hele leven. Ik ben een Hired Gun

среда, 30. новембар 2011.

me myself and I

Ik wilde wat leuks schrijven, maar mij wasmaschine ging kapot en nu ben ik een beetje boos op mij appartament, als je op een appartement boos kan zijn :)
Maar oke.
Nu heb ik vergeten dat ik een blog schtijf. Hahahahaha, die medicijnen zijn fantastisch... Ik praat met mijn vriend maar ik weet niet waarover praten wij... Grappig, ja?
Nee, het is niet grappig. Ik ben treurig, ik ben slaperig, maar ik kan niet slapen omdat ik zenuwachtig ben. Ik werk op een vertaling, maar het is echt moeilijk. Ik wil slapen! Waarom kan ik niet slapen? Is dat echt zo onmogelijk?
Goed... vertaling is klaar. Er is niemand op Facebook. Oke. Ik ga naar bed... Ik ga proberen, morgen moet ik wat anders doen.
:)

субота, 26. новембар 2011.

I fuckin love them!

"Hoeveel kost het?"
"Ik weet het niet, een duizend… gaaf me twee, ik weet het niet." Hahahaha.
Toen kwam mijn vriend en begon te lachen. Ik weet niet hoe en waarom, maar de situtie was echt grappig! De hele nacht was interessant, maar Sejo met zijn verhalen was echt origineel.
Toen kwam Andrei. Hij kon het niet geloven! We zatten allemaal op de vloer monopolie te spelen.
"Monopolie? Wat is het met jullie mensen?"
"Baah"
"Kan ik spelen?"
"Hehehehe. 'tuurijk!"
"Hoeveel kost het?"
"Ik weet het niet, een duizend… gaaf me twee, ik weet het niet." Hahahaha.
"Hahaha. Is dat alles?"
"Voor nu ja! Dank je wel. Kom nog eens. Hehehe"
Sejo ging bangroet en toen heeft hij het gezien en viel van de stoel af.

Ik fucking love them!

понедељак, 14. новембар 2011.

Het was een witte dag toen ik stierf. Het was wit en de wereld was vrolijk. Iederen wist wie ik was maar niemad kwam toen ik stierf. Alle die witte en vrolijke mensen wilden niet weten dat ik dood ben. Ze hadden iets anders te doen, iets meer belangrijk. En ik moest vragen - wat kan meer belangrijk zijn dan de dood van een vriend?
"Mijn eigen fantastische leven", heb ik gehoord.
Ja, fantastisch. Je praat over je problemen, over je liefde en over kleren. Echt fantastis en leuk. De echte, grote problemen interesseren je niet. De dood van je vriend interessert je niet. Wat soort van vriend ben jij? Zal jij alleen sterven?
Ja, omdat je vrienden dezelfde als jij zijn. Fantastisch.

Wie en Ik.

Als je dat echt wil weten, ik zit hier voor mijn computer en ik probeer je in een van mijn verhalen te zetten. Het is niet makkelijk. Het is echt moeilijk! Ik weet niet wie je bent. Ik kan me niet herinneren de kleur van je stem of de geluid van je ogen. Maar dat kan ik wel verzinnen. Mijn grootste probleem zijn de kleuren en geluiden van je persoonlijkheid. Was jij tussen wit en grijs of was jij meer paars? Wat was je innerlijke naam en waar was jij geboren? Soms vraag ik me af of er een echte naam was achter Jij die ik kende...

Wie en Jij?

Nee, ik wil het nooit zeggen: Mijn wereld wordt donker. Ik ga nooit daarover praten: Ik ga haar vermoorden. Ik zal nooit weer zinloos door de stad wandelen. Ik heb een plan gemaakt. Een plan zonder vles of gedachten. Het plan dat geel was maar nu is het meer blauw dan rood.
Het plan dat haar naam zal verandern. Haar naam. Haar persoonlijkheid.
Persoonlijkheid dat op een zonnige dag geboren was. En wie was zij? Zij was ik en ik was jij en jij... en jij ging en ik bleef alleen.
Mijn geest wandelt door de witte landen en koude gedachten. En waar ben jij?

понедељак, 24. октобар 2011.

...

wit. wit zijn de mensen. wit ben ik. wit is het leven. wit zijn de dromen. wit zijn gedachten. wit. wit bewegt. wit slaapt. wit leeft. wit maakt de kleuren. de zon, de zee, het gras. geel, blauw, groen. alles is wit. witte gebouwen in een witte stad. witte appartamenten. witte stoelen. witte tafels. witte bedden. een grote witte beeld. ik zie geen grijs nu. ik zie geen vlek. alleen een groot wit schilderij zonder iets of iemand. ik, aleen. en wit. witte wereld door de witte ramen. en in die wereld zit jij met de zwarte bladeren in je handen.

петак, 21. октобар 2011.

Droom?

Alles. Bijna alles is mijn. Nieks is jouw.
Je hebt geen kleuren. Geen orde, geen liefde, geen woorden. Je hebt hier gekomen om iets belangrijks te zeggen. Je zei nieks.
Waar kwam je vandaan weten wij niet. En jij zwijgt.
Waarom? Ik weet het niet.
Ben jij alleen maar een gedachte in mijn hoofd? Wie weet dat?
Ik? Jij? Nee?
He, waar ben je? Waar ga jij naartoe?
Mijn benen doen pijn, mijn lichaam is moe... Doe het licht uit. Ik wil slapen. Mijn droom is meer belangrijk dan dee wereld.

уторак, 10. мај 2011.

Ik heb hier gekomen om een nieuwe wereld te maken. Mijn eigen. Het is geen verandering, het is een spel. Een spel op die grote papier onder je voeten. Loop voorzichtig, jij loopt over mijn dromen. Dromen van glas en water en als mijn gedachten gebroken worden, zullen mijn dromen je papier nat maken. En de woorden zal je niet meer zien. En ze zijn belangrijk... ze staan voor mijn ziel, voor mijn hart en lichaam, ze staan voor mijn leven. Blauwe woorden op het witte papier.
Ik wilde hier blijven, maar ik kon niet. De stad was donker en je woorden gebroken. Als ik bij jou was... En ik probeerde een ander leven te maken, een ander papier te schrijven en andere letters te gebruiken... maar...
Blauwe woorden op het witte papier. Onder je voeten. Loop voorzichtig, jij loopt over mijn dromen.

среда, 4. мај 2011.

Waar is het leven?

Het was half tien toen mijn telefoon rinkelde.
Met wie praat ik?
Kom hier straks.
Dat kon ik niet. Zijn stad is ver, verder…
Uit de magische tram zag ik het alles. Zijn gebouw, zijn appartement, zijn ogen en kristallen gedachten. Een ding wilde hij. Ik had het, maar het was mijn. Mijn egoistische persoonlijkheid stond centraal. Ik speelde met de waarheid, met zijn werkelijkheid, met zijn geloof. Ik speelde een witte spel toen mijn geest zwervde door de sneeuw.
Het was koud. Het sneeuwde en de straten waren grijs. Er was niemand buiten. Als de hele stad dood was, niet alleen mij. Een groot gebouw. Zonder twijfel ging ik erin. Zijn appartement was op de negende verdieping. Er was niemand. Waarom kwam ik? Ik weet het niet.

субота, 2. април 2011.

mijn eigen zon

De belangrijkste uuren van mijn leven. Wat willen wij? Best te zijn? Best in de stad, in de staat, in de wereld? De roem en de prestaties... Maar hoe gedragen wij met elkaar? We zouden een man verwerpen als het lijkt dat we met een ander verder kunnen gaan. Verder gaan!Over de lijken. En ik? Waar ga ik zo snel naartoe?

Ik wil niet meer in het blik groeien. In het grote, grijze, gloeiende blik. Deze stad heeft geen recht op me meer. Niemand heeft het recht op mij. Ik ben geen mens die werkt en de kranten leest.

Het persoon die gekozen is, boog tot de bodem en hij weet het. Hij bewondert zijn eigen edelheid waarmee hij de parels aan de zwijnen gooit.

петак, 18. март 2011.

Vermeer

Ik wilde iets interesants schrijven, maar.... Vandaag was ik in Politika en het was echt interesant (voor mij). Ik wilde iets over Vermeer vinden. Ik vond aleen maar twee artikels...En nu zoek ik op internet en dat is echt saai. Niemand heeft een gode kritiek op Vermeer geschreven. En ik kan geen artikel van Shejka vinden. Shejka vas goed... en hij hiel van Vermeer, hij heeft over hem geschreven, maar dat staat niet op het internet... en dat is saai.
Vermeer was een grote schilder, waarom heeft niemand van Servie over hem geschreven?
Een kleine kritiek...? Niemand?
Ik zou graag een inerview met een kunstenaar doen? Maar ik weet niet wat ik moet vragen...
Welke vragen vinden jullie interesant?
Wat denken jullie over Vermeer? Was hij goed?

Ja!

недеља, 13. март 2011.

Runaway

Mijn vrienden zijn depresief, ik kan de kwestie van je eenzaamheid voelen.
Ik ga blijven.
Ik ga met mezelf vechten.

Ik wil weten waarom…
Ik weet niet wat je zie.
Ik ga blijven. Het is alleen maar een gedacht, ik heb het alles gezegd.

Ik wil niet weggaan.
Ik heb het antwoord in je verhaal gevonden.

****************

Ik wil weggaan.
Ik haat waneer je zegt dat je het niet kan begrijpen.
Ik wil in energie zijn, niet met mijn tegenstander
Een plaats voor mijn hoofd…
Jij probeerde mijn alles te krijgen, ga weg!

Ik wil weggaan, zonder je te zien.
Ik wil de waarheid zien, ik wil de antwoorden weten.
Ik wil de deuren dichtdoen en mijn hersens open.
Onder het water waar gedachten kan ademen.

Een beetje te laat..

петак, 4. март 2011.

Damage

Ik dromde hoe de zielen doodgingen. Maar de ogen keken naar mijn verlies.
Zoals de doden die lopen, maar dromen.
Ga weg! schreeuwde ik om mijn jaren weer te zien.
Ik geef je mijn ziel als een cadeau. Het gootste van alle die dagen die je hebt gehad..
Ik dromde dat ze gingen. Ik kon niet zijn ogen in leven weer te brengen. En ik kon je niet beschermen.
En ik vluchte naar een droom. Naar een droom over de witte, witte winter. Zonder zon, alleen maar sneeuw. En in die droom kon ik niet slapen. En mijn ogen witte waren. En geen mens zag ik in die droom zonder dromen.
Ik dachte na, maar kon niet zien – is er een groter gedacht achter die gewone gedacht?
Gedachten over een droom? Een grotere droom met een plan erin? Het plan over toekomst?
Ja, het leven.

петак, 25. фебруар 2011.

Black

En hoe ging het?

Slecht. Slechter. Hij zat voor mijn huis en wachte. En ik… ik kon niets doen. Ik haatte hem omdat hij alles was wat ik wilde. Maar hij deed me pijn. Hij ging naar zijn Alska zonder iets te zeggen. Hij kwam terug, belde me op en ging weer. En gisteravond zat hij voot mijn huis en wachte

Hij zat op de trap en rookte. Zoals het een normal ding is. Zoals hij in dit gebouw woonde. Wat wilde hij? Wat wil hij?

Ik kwam met de tram. In mijn hand had ik mijn sleutels, in mijn hoofd – miljoen gedachten. De nacht was warm, maar zonder maan. Ik zag hem op de trap met een sigaar tussen zijn vinders. De sleutels vielen op de grond. Ik stond daar zonder woorden, zonder reactive.
Ik wilde hem alles zeggen, ik wilde met hem praten. Ik wilde met hem gaan wandelen. Ik wilde, ik wilde, ik wilde… Maar deed niets. Ik wist het: Morgen moet hij gaan.

петак, 11. фебруар 2011.

Damage

Wat kan ik zeggen?
Het is waarschijnlijk gezegd, jij wil waarschijnlijk dat ik dood ben... en ik kan je niet kwalijk.
Je zal me niet geloven, maar dat is oke.
Kijk naar de shade die we gedaan hebben, kijk naar de shade!
Ik dacht dat jij de enige bent, kijk naar de shade!
Wat kunnen wij redden?

We wilden verschillende dingen en begonnen verschillende levens...

Is het over nu? Of is het iets dat je hoorde?
Wat ga je doen waneer het tijd is te herkennen? Wil je serieus zijn?
De weg is gevaarlijk, maar je denkt dat je nu beter bent... De troots komt altijd voor de val...

Ik kan vliegen, maar ik wil je val zien...

понедељак, 7. фебруар 2011.

Me Gustas Tu

OK. Belgrado kan mooi zijn : )
En er zijn dingen waarvan ik hou.
Ik hou van de zon in het voorjaar. Ik hou van tulpen. Ik hou van snoepjes : ) Ik hou van mijn vrienden...
Ik hou van Dis en Jaksic. Ik hou van Kosheen en hun liedje Damage. Ik hou van Portished. En van Exit omdat Portishead zal komen. Ik hou van gitaar en EKV.
Ik hou van Johnny Depp en van zijn film Secret Window.
Ik hou van de nacht en de maan. Ik hou van sterren.
Ik hou van de goede Nes in de morgen. Ik hou ook van de goote witte sneeuw. Ik hou van rivier meer an zee.
Ik hou van bergen. Ik hou, ik hou, ik hou van... van mijn hond!!! : )



Ik hou van Manu Chao Me Gustas Tu...

понедељак, 31. јануар 2011.

Pride, kosheen

Pride

Ik haat maandag omdat het de eerste dag is. Ik haat zaterdag omdat we naar de faculteit moeten. Ik haat Belgrado omdat hij donker en arm is. Ik haat trammen. Ik haat het alles. Ik haat donderdag omdat ik om 7 uur moet opstaan. Ik haat internet. Ik haat straten hier. Ik haat dit land. Ik haat januari. Ik haat mijn depresie. Ik haat zijn trots. Ik haat TV en radio en bruin. Ik haat Grand en Ceca, Seka, Jeca...
En ik haat die zoogenaamde kunstenaars die geen kunstenats zijn!!! Hoe kunnen wij onze leven verbeteren? Ik weet het niet, en ik haat het.
Geen antwoord?

Ik hou van Kosheen...