Damage

Ik dromde hoe de zielen doodgingen. Maar de ogen keken naar mijn verlies.
Zoals de doden die lopen, maar dromen.
Ga weg! schreeuwde ik om mijn jaren weer te zien.
Ik geef je mijn ziel als een cadeau. Het gootste van alle die dagen die je hebt gehad..
Ik dromde dat ze gingen. Ik kon niet zijn ogen in leven weer te brengen. En ik kon je niet beschermen.
En ik vluchte naar een droom. Naar een droom over de witte, witte winter. Zonder zon, alleen maar sneeuw. En in die droom kon ik niet slapen. En mijn ogen witte waren. En geen mens zag ik in die droom zonder dromen.
Ik dachte na, maar kon niet zien – is er een groter gedacht achter die gewone gedacht?
Gedachten over een droom? Een grotere droom met een plan erin? Het plan over toekomst?
Ja, het leven.