Het was een witte dag toen ik stierf. Het was wit en de wereld was vrolijk. Iederen wist wie ik was maar niemad kwam toen ik stierf. Alle die witte en vrolijke mensen wilden niet weten dat ik dood ben. Ze hadden iets anders te doen, iets meer belangrijk. En ik moest vragen - wat kan meer belangrijk zijn dan de dood van een vriend?
"Mijn eigen fantastische leven", heb ik gehoord.
Ja, fantastisch. Je praat over je problemen, over je liefde en over kleren. Echt fantastis en leuk. De echte, grote problemen interesseren je niet. De dood van je vriend interessert je niet. Wat soort van vriend ben jij? Zal jij alleen sterven?
Ja, omdat je vrienden dezelfde als jij zijn. Fantastisch.