Alles. Bijna alles is mijn. Nieks is jouw.
Je hebt geen kleuren. Geen orde, geen liefde, geen woorden. Je hebt hier gekomen om iets belangrijks te zeggen. Je zei nieks.
Waar kwam je vandaan weten wij niet. En jij zwijgt.
Waarom? Ik weet het niet.
Ben jij alleen maar een gedachte in mijn hoofd? Wie weet dat?
Ik? Jij? Nee?
He, waar ben je? Waar ga jij naartoe?
Mijn benen doen pijn, mijn lichaam is moe... Doe het licht uit. Ik wil slapen. Mijn droom is meer belangrijk dan dee wereld.
Нема коментара:
Постави коментар