Je gedachten zijn te paars

Ik ben hier, maar enzaam.
In me iz er alleen stilte tijdens ik door de stad loop.
Mijn dromen waren groot. De plannen waren groot. De gedachten waren schoon. De kracht was sterk genoeg. Het lijf was gezond. Er was licht op deze weg. Er was schoonheid. Ik kon me horen zingen... praten... zeggen.
Ik was hier, ik was niet alleen. Ik wist de woorden van het leven. Ik wist de woorden van mijn leven. Ik was het leven. Ik was het licht. Ik was het lied die voor de piano geschreven was.
De dagen waren wit.
Nu zijn de nachten ook wit.
Nu kan ik niet slapen. Ik kan niet dromen.
Er is een oorlog van gedachten in mijn hoofd. Een oorlog van woorden in mijn lichaam.
De dagen zijn dezelfde. De nachten zij dezelfde. Deze stad is zo klein en donker.
En alles was beter. Schooner. Onze leven was groter... Er was lawaai. Er was overstroming van woorden, maar nu is het klaar.
Stilte. Rond me. In me.
De dagen zijn verloren.