me myself and I

Ik wilde wat leuks schrijven, maar mij wasmaschine ging kapot en nu ben ik een beetje boos op mij appartament, als je op een appartement boos kan zijn :)
Maar oke.
Nu heb ik vergeten dat ik een blog schtijf. Hahahahaha, die medicijnen zijn fantastisch... Ik praat met mijn vriend maar ik weet niet waarover praten wij... Grappig, ja?
Nee, het is niet grappig. Ik ben treurig, ik ben slaperig, maar ik kan niet slapen omdat ik zenuwachtig ben. Ik werk op een vertaling, maar het is echt moeilijk. Ik wil slapen! Waarom kan ik niet slapen? Is dat echt zo onmogelijk?
Goed... vertaling is klaar. Er is niemand op Facebook. Oke. Ik ga naar bed... Ik ga proberen, morgen moet ik wat anders doen.
:)

I fuckin love them!

"Hoeveel kost het?"
"Ik weet het niet, een duizend… gaaf me twee, ik weet het niet." Hahahaha.
Toen kwam mijn vriend en begon te lachen. Ik weet niet hoe en waarom, maar de situtie was echt grappig! De hele nacht was interessant, maar Sejo met zijn verhalen was echt origineel.
Toen kwam Andrei. Hij kon het niet geloven! We zatten allemaal op de vloer monopolie te spelen.
"Monopolie? Wat is het met jullie mensen?"
"Baah"
"Kan ik spelen?"
"Hehehehe. 'tuurijk!"
"Hoeveel kost het?"
"Ik weet het niet, een duizend… gaaf me twee, ik weet het niet." Hahahaha.
"Hahaha. Is dat alles?"
"Voor nu ja! Dank je wel. Kom nog eens. Hehehe"
Sejo ging bangroet en toen heeft hij het gezien en viel van de stoel af.

Ik fucking love them!

Het was een witte dag toen ik stierf. Het was wit en de wereld was vrolijk. Iederen wist wie ik was maar niemad kwam toen ik stierf. Alle die witte en vrolijke mensen wilden niet weten dat ik dood ben. Ze hadden iets anders te doen, iets meer belangrijk. En ik moest vragen - wat kan meer belangrijk zijn dan de dood van een vriend?
"Mijn eigen fantastische leven", heb ik gehoord.
Ja, fantastisch. Je praat over je problemen, over je liefde en over kleren. Echt fantastis en leuk. De echte, grote problemen interesseren je niet. De dood van je vriend interessert je niet. Wat soort van vriend ben jij? Zal jij alleen sterven?
Ja, omdat je vrienden dezelfde als jij zijn. Fantastisch.

Wie en Ik.

Als je dat echt wil weten, ik zit hier voor mijn computer en ik probeer je in een van mijn verhalen te zetten. Het is niet makkelijk. Het is echt moeilijk! Ik weet niet wie je bent. Ik kan me niet herinneren de kleur van je stem of de geluid van je ogen. Maar dat kan ik wel verzinnen. Mijn grootste probleem zijn de kleuren en geluiden van je persoonlijkheid. Was jij tussen wit en grijs of was jij meer paars? Wat was je innerlijke naam en waar was jij geboren? Soms vraag ik me af of er een echte naam was achter Jij die ik kende...

Wie en Jij?

Nee, ik wil het nooit zeggen: Mijn wereld wordt donker. Ik ga nooit daarover praten: Ik ga haar vermoorden. Ik zal nooit weer zinloos door de stad wandelen. Ik heb een plan gemaakt. Een plan zonder vles of gedachten. Het plan dat geel was maar nu is het meer blauw dan rood.
Het plan dat haar naam zal verandern. Haar naam. Haar persoonlijkheid.
Persoonlijkheid dat op een zonnige dag geboren was. En wie was zij? Zij was ik en ik was jij en jij... en jij ging en ik bleef alleen.
Mijn geest wandelt door de witte landen en koude gedachten. En waar ben jij?