Gušti - Sjene

ik weet het niet

Ik zit hier voor mijn computer, zonder inspiratie voor deze blog. Wat ga ik schrijven?
Ik weet het niet.
Geef me die twee sterke ogen om verschil tussen de waarheid en leugens te zien.
Ik kan, zoals dat dichter in het boek, in mijn verhaal binnenkomen... haahahahaha

hey, mijn vrien heeft zijn examen geslagd, hij heeft me dat nu gezegd : )
leuk.

Nu moet ik iets schrijven... Maar wat?
het sneeuw, dat is ook leuk.
ik heb vandaag geen tramen gezien.
dat is raar.
Nevena heeft me een tas gemaakt.
Nemanja is nu mijn nieuwe vrien op facebook.

mmmm. ik heb een SMS.
mijn zus... saai..

En ik moet weg gaan, ik wil eten...


Nieuw jaar, ik zal thuis blijven.

Afsluitdijk

Ik heb een fantastisch verhaal over Afsluitdijk gelezen. Het gaat over samenleving, over eenheid en de macht van eenheid. Vierduizend en vijfhonderd mensen werkten samen vijf jaar om een dijk te bouwen. De grootste dijk in Nederland. De dijk die tussen de zee en de meer staat.
Nedrlanders gaven 54 miljoen euro uit, maar ze hebben zich en hun kinderen van overstormingen beschermd. Met behulp van ingenieur Cornelis Lely was alles makkelijker.
Ik vind het echt fantastich dat de dijk nog bestaat en zonder problemen funcioneert.
Die dijk symboliseert de macht van smenwerking, hard werk en volharding en het is een van de beroemste Nederlanse bouwen.

In Servie kunnen wij dat niet zien en dat is echt triest...

Oude nieuwe Nederlanders

Toen ik op zoek naar die texten voor Mories was, vond ik een die echt interesant is. Het gaat over immigrantenliteratuur, en ik heb het samengevat. Dus...

Kader Abdolah kwam in 1985 uit Iran naar Nederland. Hij is een politek vluchteling. In zijn boeken beschrijft hij het probleem van confrontatie met de nieuwe cultuur.
In de boeken van Nederlanse auteurs met buitenlandse achtergrond komen er twee belangrijke aspecten voor: de vragen naar identiteit en het probleem van “locatie”.
Ze schrijven over Nederland en hun eigen landen. En omdat ze niet echt Nederlanders zijn, hoewel hun boeken in het Nederlands zijn geschreven, is hun literatuur in Nederland immigrantenliteratuur genoemd. Wat in deze literatuur op verschillende manieren wordt benadrukt, is dat een identitet niet iets is dat ‘van nature’ bestaat.

Wie ben je als je geen inbedding meer hebt in je eigen taal en je familie? Is het mogelijk een goede antwoord te vinden?

Haast je je, bedreig de verdriet

De diepste afgrond van de nacht ... Leegte ... Een paar trillende woorden langs de rug ... Poëtische verdoemenis in zicht, het hart klopt voor je gedicht ...
Het woord vuur! Laat het branden met beshaafte gloed in mijn hoofd. Laat haar licht de donkerste gedachten, omdat ze de last van onze deden zal dragen.
Het woord lust! De doornen in elke roos die de hoop stuurt. Nachtmerrie in de droom van de vrijheid.
Laat het woord om je borst te breken... Laat het om je lichaam te doorpriken, omdat het onze angsten van het leven en de dood zal dragen ...
Woord van bloed!Mes in het hart! Wijn voor diegenen die komen ...
Demon leest de laatste woorden van de droevigste liedjes ... Ik doe mijn ogen open en de warmte van de zon speelt om me heen ... Gelach ... Huilen
'River of Tears', spiegel waarin we niets meer dan een reflectie van het Paradijs zien.
Het woord dood! Bedek het botten van de tijd met bloemen om het gevoel van twijfel naar graf te dragen. Breng de engel van de dood om dichter te leren hoe naar vrede met zijn God te streven ...
De diepste afgrond van de nacht ... Leegte ... Een paar trillende woorden langs de rug... Poëtische verdoemenis in zicht, het hart klopt voor een liedje dat ik zing, terwijl lijden overweldigd mijn ziel