Wie zijn we?

Soms, als je jong bent, denk je dat er niets je pijn kan doen. Net als je otverwinnelijk bent. Het hele leven is voor je. En je hebt grote plannen. Grote plannen. Om een perfecte combinatie te vinden. Degene die je voltooit. Maar hoe ouder je bent, hoe meer je beseft dat dat niet altijd zo gemakkelijk is. Pas aan het einde van het leven begrijpt je dat je plannen nit meer dan plannen waren. Want in het einde, waneer je naar terug in plaats van vooruit kijkt, wil je geloven dat je alles gebrukien hebt wat het leven aan je heeft gegeven. Je wil geloven dat er iets goeds achter je zal zijn. Jij wil dat alles belangrijk is.
En alles zal belangrijk zijn, als je het belangrijk vindt.



Kan je fantastisch zijn als je niet hoog genoeg bent om je eigen leven te beheren?
Wat maakt ons wat we zijn?

VanDeKarantinVanMijnZuiversteZin

Mijn enige angst. En mijn hoop.
Van altijd.
Mijn liefde. Mijn ziel. En orde van lichaam. En architectuur van leven. Alles! Alles! Alles! Alles is verloren in dit schilderij in je hoofd.
Ik kan niet meer denken want alle mijn gedachten zijn niet meer mijn.Mischien is deze structuur van zinnen verkeerd?
Mischien zijn de gebouwen in mijn hoofd inderdaad jouw gebouwen. En de ramen. En de straten. En de straatverlichting. En jouw vuilnisbakken.
Waarom is er geen zon om dit schilderij?
Het spijt me. Het spijt me omdat ik meer dan wit niet kan zien. Het witte appartement. De witte kamers. De witte stoelen. En de tafel. Het witte licht over de witte mensen. De witte wereld van het witte shilderij. In je hoofd. In JE hoofd.
En je woorden.
En mijn woorden.
En je kleuren.
En de witte die ik zie.
En de witte die je schilder.
En die witte die ik zie...

Van de karantin van mijn zuiverste zin.
Voor hem die weet.

nylon smile

Ik wil graag lachen om wat je zei
maar ik kan niet een glimlach vinden
Ik vraag me af waarom dat niet kan
Ik worstel met mezelf
Ik hoop dat ik een beetje kan veranderen
Ik hoop dat ik misschien iemand anders kan zijn
Ik wil weten dat iemand zorgt
uitkijkt Ik wil een reden om er te zijn
want ik weet niet wat ik heb gedaan om je te verdienen
en ik weet niet wat ik zonder je zou doen
uitkijken Ik wil een of andere manier vinden
want ik weet niet wat ik heb gedaan om je te verdienen
en ik weet niet wat ik zonder je zou doen
Ik kan niets goeds zien
en niets is zo slecht
Ik heb nooit een kans gehad
om uit te leggen wat ik bedoelde

Beth Gibbons is een Engelse zangares van Bristol. Ze heeft deze lied geschreven in 2008. Het is een van mooiste liedjes op Portisheads laatste album Third.

iemand anders

Ik kan niet ontkennen wat ik ben geworden
Ik ben emotioneel ongedaan
Ik kan niet ontkennen, ik kan niet iemand anders zijn
toen ik de woorden geprobeerd te vinden heb
Om te beschrijven deze zin absurd,
Ik probeer mijn gedachten te verzetten
Maar ik kan niet liegen
Ik heb mezelf verloren
Mijn wens ik kan niet hebben
Ik kan niet splijen of verbergen van mij
Ik weet niet wie ik moet worden
Ik denk dat het de persoon die ik ben is
Vaak heb ik gedroomd dat ik niet wachten
Ik geniet van het geschenk van mijn fout

Ik ben zo moe, zo moe van spelen
Spelen met pijl en boog
Ik zal mijn hart geven

Duizend bloemen kunnen bloeien

Geef me een reden om vrouw te zijn....

Mijn favoriet Portishead.
Mijn inspiratie.